اخلاق کار تشکیلاتی

خدمت به جامعه و تلاش برای بهتر شدنش، یکی از مهم‌ترین وظیفه‌های هر یک از ماست؛ و انجام کارهای بزرگ، فقط با همراهی و هم‌افزایی ممکن می‌شود؛ با جمع‌شدنِ فکرها و قلب‌ها و دست‌ها کنار هم…
اما روش درست جامعه‌سازی چیست؟ پس خودسازی کجای ماجرا قرار می‌گیرد؟ کدام‌شان باید در اولویت باشد؟
فقط بعد از پیدا کردنِ جواب این سوال‌هاست که می‌شود مطمئن و بی‌تردید و امـیدوار، کار دسته‌جمعیِ فرهنگی-اجتماعی را آغاز کرد…
این کارِ دسته‌جمعی، در هر سطحی که باشد و در هر مجموعه‌ی کوچک یا بزرگی که انجام شود، بایدها و نبایدهایی دارد؛ نمی‌شود بـدون درک‌ کردنِ وظایف عمومیِ متقابل در تشکیلات، انتظار داشت که افرادِ یک تشـکّل، همیشه با احترام کنار هم فعالیت کنند، ارتباط‌های موثر برقرار کنند و اختلاف‌ها را به درستی حل کنند!
شکی نیست که یک مدیر هم بدون اطلاع از اخلاق سازمانی و مدیـریتی، نمی‌تواند توانایی‌هایش در مدیریت را به بهترین شکل نشان بدهد و مسـیر تشـکل‌ را هموارتر کند…!

برای فهمیدنِ هـمه‌ی این جزئیات مهم، می‌شود رفت سـراغ یک کـتاب خوب؛ مثل «اخلاق کار تشکیلاتی» که در ۱۱۷ صفحه، مهم‌ترین لازمه‌ها و آداب و اخلاق کار تشکیلاتی را توضـیح می‌دهد، نگاهی کلان و اجتماعی به اخلاق داره و منبعی‌ست کم‌حـجم و به‌شدت کاربردی برای آموزش کار گروهی در مسیر هدف‌های بزرگ… فهرست دقیق و کاملِ این کتاب، گویاترین نشانه‌ است برای کاربردی بودنش!